Bł. Ks. Jerzy Popiełuszko

„Życie trzeba godnie przeżyć, bo jest tylko jedno”

„Prze­moc nie jest oz­naką siły, lecz słabości”

„Zło dobrem zwyciężaj”

Bł. Ks. Jerzy Popiełuszko
(14.09.1947 – 09.10.1984)

Ksiądz Jerzy Popiełuszko urodził się 14 września 1947 roku w Okopach k. Suchowoli na ziemi białostockiej. Dwa dni potem ochrzczony został imieniem Alfons. Marianna chciała w ten sposób utrwalić rodzinną pamięć o swoim bracie. Był czwartym dzieckiem w rodzinie państwa Marianny i Władysława Popiełuszków.

 

W roku 1954 rozpoczął naukę w szkole podstawowej, a później kontynuował ją w liceum w Suchowoli. W szkole nauczyciele charakteryzowali Go jako ucznia przeciętnie zdolnego, ale ambitnego. Typ samotnika. Od dzieciństwa był ministrantem. O tym, że postanowił zostać kapłanem, powiadomił w czasie balu maturalnego. Po maturze w 1965 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Warszawie. Po roku studiów został powołany do wojska i wcielony do jednostki kleryckiej w Bartoszycach. Dwa lata spędzone w wojsku bardzo nadwyrężyły zdrowie alumna. Odtąd do końca życia  borykał się z kłopotami zdrowotnymi.

13 maja 1971 – Zmienia imię (w sposób urzędowy) z Alfonsa na Jerzy Aleksander.

Święcenia subdiakońskie przyjął 12 grudnia 1971 r., a diakonem został 12 marca 1972 roku. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk ks. kard. Stefana Wyszyńskiego 28 maja tego samego roku. 

W latach 1972-1980 był wikariuszem w parafiach: Świętej Trójcy w Ząbkach, Matki Bożej Różańcowej w Aninie i Dzieciątka Jezus w Warszawie, jednak z powodu słabego zdrowia i niemożności kontynuowania zadań wikariusza został skierowany do pracy ze studentami w kościele akademickim św. Anny w Warszawie. W 1979 r. rozpoczął posługę jako duszpasterz środowisk medycznych archidiecezji warszawskiej. 20 maja 1980 r. został przeniesiony do parafii św. Stanisława Kostki w Warszawie na Żoliborzu. Tam kontynuował dotychczasową posługę i jako rezydent pomagał w parafii. 31 sierpnia 1980 r. na prośbę ks. kard. Stefana Wyszyńskiego odprawił Mszę Świętą w Hucie „Warszawa” dla strajkujących. To wydarzenie było początkiem Jego pracy duszpasterskiej wśród robotników.

Jednocześnie ks. Jerzy cały czas był zaangażowany w pomoc potrzebującym – zwłaszcza rodzinom wielodzietnym, ubogim, bliskim osób internowanych. Gromadził dla nich żywność i leki. Uczestniczył w procesach aresztowanych za przeciwstawianie się prawu stanu wojennego. Wspierał więźniów politycznych.

W lutym 1982 r. zaczął odprawiać w każdą ostatnią niedzielę miesiąca Msze Święte za Ojczyznę, które zapoczątkował w żoliborskim kościele ks. prałat Teofil Bogucki. Ksiądz Jerzy dużo czasu poświęcał na przygotowanie tych Mszy św., zwłaszcza kazań o tematyce religijno-patriotycznej. Z miesiąca na miesiąc coraz więcej osób przyjeżdżało na te Msze św., już nie tylko spoza parafii, ale także spoza Warszawy.

Ówczesnym władzom komunistycznym nie podobała się działalność ks. Jerzego i szacunek, jakim się cieszył wśród ludzi z całej Polski. Coraz częściej dochodziło do zdarzeń, które miały zastraszyć Kapłana i nakłonić Go do rezygnacji ze swojej posługi. 

18 października 1984 r. wieczorem – na dzień przed uprowadzeniem – uczestniczył we Mszy św. koncelebrowanej dla personelu medycznego. Następnego dnia – 19 października – pojechał do Bydgoszczy. O godz. 18.00 odprawił nabożeństwo różańcowe w kościele Świętych Polskich Braci Męczenników i Mszę Świętą. W drodze powrotnej około godz. 22.00 został uprowadzony w okolicach miejscowości Przysiek k. Torunia przez trzech urzędników Ministerstwa Spraw Wewnętrznych. Został brutalnie pobity, związany, a następnie zamknięty w bagażniku samochodu. Wrzucono Go do Zalewu Wiślanego na tamie włocławskiej. Jego ciało odnaleziono dopiero 30 października. 2 listopada, po uroczystym pożegnaniu ks. Jerzego w Białymstoku, gdzie przeprowadzono sekcję zwłok, przywieziono trumnę do kościoła św. Stanisława Kostki w Warszawie. Zorganizowano całonocne czuwanie przy zamordowanym Kapłanie. Został On pochowany na przykościelnym placu w parafii św. Stanisława Kostki w Warszawie. W pogrzebie wzięło udział kilkaset tysięcy wiernych z całej Polski. Od tamtej pory do dzisiaj miejsce pochówku ks. Jerzego jest przestrzenią szczególnej modlitwy. W ciągu minionych lat grób Męczennika nawiedziło ponad 18 mln osób z całego świata.

Spontaniczny i bardzo żywy kult Męczennika, który rozpoczął się zaraz po Jego śmierci, trwa do dzisiaj. 

Ogłoszenie ks. Jerzego Popiełuszki błogosławionym Kościoła katolickiego odbyło się 6 czerwca 2010 w Warszawie na placu Piłsudskiego. Mszy świętej beatyfikacyjnej przewodniczył abp Angelo Amato, prefekt Kongregacji ds. Kanonizacyjnych, który w imieniu papieża Benedykta XVI odczytał akt beatyfikacyjny. Wraz z nim mszę beatyfikacyjną koncelebrowało około 100 kardynałów, arcybiskupów i biskupów oraz 1,6 tys. kapłanów.

Nasz Patron

6 czerwca 2011 r., w związku z obchodzoną 50 rocznicą istnienia placówki, odbyły się uroczystości nadania Szkole Podstawowej w Kępkach imienia Błogosławionego Ks. Jerzego Popiełuszki. Społeczność szkolna otrzymała sztandar poświęcony przez  ks. kanonika Marka Skwierzyńskiego przedstawiciela Biskupa Siedleckiego w czasie mszy w kościele parafialnym pod wezwaniem Św. Małgorzaty w Ulanie. Szkoła Podstawowa w Kępkach otrzymała akty nadania imienia Patrona i sztandaru.

Patriotyczne wychowanie jest mocną stroną naszej szkoły. Ks. Jerzy był gorącym patriotą, bardzo kochał Ojczyznę, za którą przecież oddał życie. Pragniemy pogłębiać te wartości, które reprezentował, a więc miłość do Ojczyzny, do człowieka, prawdę i sprawiedliwość. Chcemy żeby nasze dzieci weszły w dalsze życie z takimi wartościami. Takie imię zobowiązuje.

Cytaty:

„Tylko ten może zwyciężyć zło, kto sam jest bogaty w dobro”

„Każda rzecz, każda sprawa wielka musi kosztować i musi być trudna. Tylko rzeczy małe i liche są łatwe”

„Nie daj się zwyciężyć złu, lecz zło dobrem zwyciężaj”

„Być wolnym, to żyć zgodnie ze swym sumieniem”

„Nawet gdy wydaje się nam, że kogoś drugiego dobrze znamy, nie spieszmy się z ocenami”

„Zasadniczą sprawą przy wyzwoleniu człowieka i narodu jest przezwyciężenie lęku”